Eigenlijk gebeurt er teveel :p

Er was weer een jarige. 14 jaar! Hoera!Ze had een hele leuke dag met broeders en zusters, vrienden en vriendinnen :-).

En de jongste zette op zestien maanden haar eerste stapjes waarvan nog geen foto's. Het zijn nog zeldzame momenten. In de potten roeren daarentegen!

Smartmat blijft ons weekmenu bepalen. En ons ontbijt. Zonder hen at ik nog elke dag een boterham met choco. Nu is dat met ricotta en vijgen of yoghurt met granola of toast met advocado en een zacht gekookt eitje. Ik eet dit ook met de lunch ;-). Op vlak van eten is ons leven veranderd in de goede zin. Af en toe kan ik mij iets veroorloven voor mezelf. Een halsketting bijvoorbeeld :-).

Ik hou van slapende kinders. Oef! Slaap is rust voor hen en voor mij. De  kinderen die voortdurend in hun eigen fake virtuele werelds zitten is een verhaal apart. Ik hou daar niet van. Ik probeer afspraken te maken in verband met het gebruik van dat ding. Die houden meestal één dag lang stand. Een poging om een dochter te laten minderen liep uit op een 'drama'.

Ondertussen krijg ik te horen dat onze jongste zoon misschien een gehoorprobleem heeft. Volgens mij is hij gewoon eigenwijs en is hij een beetje te laat in de peuterpuberteit. Maar volgens de juf die ik heel graag heb en die zeer veel ervaring heeft met kleine kinders besluit ik toch maar weer het medische circuit op te gaan en alvast een afspraak te maken met een 'dokter'  dit naast de andere zonen die de laatste tijd een weg op gegaan zijn van wat ik hoop dat het wat oplevert om verklaringen te bieden voor hun in mijn ogen 'speciaal' gedrag. Het stoort MIJ niet echt, maar blijkbaar andere mensen. Mijn man is ook zeer actief en hyper dus ik ben wel wat gewoon. Rustige kinderen?? Bestaan die dan?

Mijn ouders in gedachten wou ik alles heel simpel houden en niet teveel gedoe en blabla, maar de laatste tijd ben ik ietwat 'bang' geworden dat mijn kinderen dingen missen doordat ik problemen niet erken. Dus oké. Misschien hebben mijn zonen ADHD, maar misschien heb ik gewoon nog altijd heel actieve zonen. En één dochter had inderdaad een hoorprobeem dus oké : misschien heeft mijn zoontje ook een probleem. We Shall See.
Zelf heb ik trouwens absoluut geen ADHD ofzo :-).
Voor mij mag alles zo traag , eenvoudig en simpel mogelijk gaan.

Deze week hebben we nog een jarige, deed ik een IQ test die zeer positief (hoog) uitviel (ik had dat eigenlijk zelf niet verwacht en dacht dat ik gemiddeld ging scoren, maar soit, dat zijn maar testen), voel ik de band met mijn oudste versterken, ken ik het Spaanse alfabet uit mijn hoofd en overweeg ik te stoppen met bloggen (wat ik wellicht niet zal doen wegens te veel nodig om te ventileren), drink ik eigenlijk teveel wijn (witte, maar heb daar de volgende dag geen last van: Lucky me), beloof een zoon gel te kopen (in wiens naam?), voel ik mij gelukkig (om vele redenen), verbaas mij erover dat sommige grootouders ècht hun kleinkinderen niet willen kennen (mijn man zijn mama is al heel lang dood en zijn vader wil het niet: nieuwe liefde weet je wel).

De dingen des levens.
ZE gebeuren hier iedere dag in volle vaart.
Ik kan het gewoon niet volgen....