Hoera. Het is vandaag !

is tegenwoordig één van mijn favoriete quotes.

Pluk de dag is dat ook nog steeds en zoiets zou ik op mijn grafsteen willen ware het niet dat mijn wens is gecremeerd te worden en opnieuw tot as vergaan en uitgestrooid worden. Het liefste in De Schelde... Een intieme dienst wil ik. Enkel mijn kinderen en man (en moesten mijn ouders nog leven wat ik niet hoop voor hen zij ook nog). Ik vind dit niet zielig. Sterven is voor mij intiem en persoonlijk gewoon en daar moeten geen pottenkijkers bij. Net als geboorte enkel de meest dichte mensen.
Maar nu wijk ik af en wordt het iets te serieus.

Maar 'Hoera. Het is vandaag!' is ook een hele mooie dus.

Nu leef ik heel erg van dag tot dag. Wanneer de kinderen spreken over later zeg ik oh zo vaak dat dat nog zo ver weg is en ze daar nog niet moeten aan denken. Dan spreken ze over trouwen, kindjes krijgen en werken. Ai.
Natuurlijk moet ik aan sommige dingen wel denken. Ze moeten naar school en het is toch maar beter dat ze een beetje hun best doen zo af en toe. Met een diploma gaat het een beetje makkelijker namelijk, maar voor de rest. Niet te veel nadenken !

Mijn levensmoto speelt mij weleens parten.

Je weet wel. Dat andere huis dat nog altijd niet verkocht is. Zo min mogelijk probeer ik daar aan te denken, maar soms komt dat als een donkere wolk mijn ozo droomwereldje(grapje!) binnen waaien en spuugt dan onheil.
Want als het niet verkocht geraakt wat dan!! Moet ik dan ook dit droomhuis verkopen?
Moeten we dan opnieuw in het oude huis gaan wonen wat ik helemaal niet wil? Of moeten we beiden  verkopen en dan opnieuw op zoek gaan naar een 'goed' huis?
Soms. O. Soms kruipen deze gedachten onder mijn hersenpan en begiftigen mij met hun nare gedachten en dan piep ik het tegen de man die meestal terug piept dat hij het ook niet meer weet.

En dan zie ik mijn prachtig huisje dat kleiner is, maar zoveel knusser en gezelliger in een voor mij perfecte (kinder)straat en dan zie ik het oude huis dat wel mooi karaktervol is en dat zoveel potiëntele kopers een prachtig huis vinden, maar niet kopen en dat  voor mij zoveel nadelen had en dan zucht ik.

'Hoera. Het is vandaag! En morgen is een andere dag!'

We hebben nog een dik jaar om het andere huis verkocht te krijgen, maar al meer dan anderhalf jaar heb ik kopzorgen om dat andere oude huis. Zorgen die ik weg duw. Zonder mijn gezinneke  was ik gek geworden.

Dus. Morgen is er weer een dag met alweer een bezoek op het andere huis en duimen jullie nu eens mee aub dat het eindelijk van 't straat geraakt ;-).

Hier kunnen jullie het nog eens bekijken. Momenteel wonen er mensen in en in ruil doen zij het onderhoud van de woning, maar dat legt ons geen windeieren uiteraard.

Reacties

  1. Ja, jammer van dat huis. Hopelijk komen er snel betere tijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Sterven vind ik ook iets intiem, maar afscheid nemen vind ik toch ook een sociaal gebeuren. Maar dat is misschien omdat ik in die sector werk hé :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)