Borstvoeding is een kickstart

Gisteren las ik in Knack een artikel van Dirk Draulans over biologie en daarin schreef hij :
'Moedermelk is perfect om de baby een kickstart in het leven te geven.'

Verder had hij ook nog iets te schrijven over wie nu eigenlijk de bevalling in gang zet (de baby of de moeder) en iets over IVF (waar ik ook een hele eigen mening over heb die ik nooit verkondig).

Ik heb een boon voor Draulans. Toen hij een lange tijd geleden vader ging worden heeft hij eens iets gezegd over de manier hoe dat eigenlijk gekomen was dat zijn 'vriendin' zwanger geworden was en dat vond ik zo juist. Ik kan niet meer precies citeren wat hij precies daarover vertelde(en ga dat dus ook niet doen), maar nog steeds moet ik daaraan terugdenken hoe hij de spijker op de kop sloeg.

Draulans is journalist en bioloog en mag regelmatig zijn mening ergens over gaan verkondigen. Ik hang steeds aan zijn lippen!

Ik tip ook graag dit boek van Dirk Draulans. Dagboek voor mijn dochter.

En om dan nog even terug te komen over borstvoeding.
Omdat ik toen ik zelf borstvoeding begon te geven niemand in mijn omgeving kende die dit gedaan had (of er niet over sprak)was ik compleet onwetend. In Afrika lopen ze misschien met de borsten bloot, maar hier is dat niet normaal. Ik had het nog nooit gezien bij iemand anders tot ik een vriendin kreeg die het gaf aan haar kinderen en lang gaf (meer dan een jaar)en die mij zoveel informatie gaf dat ik maanden borstvoedingsboeken gelezen heb en zo gesteund heeft dat ik niet durfde opgeven. Ook mijn vroedvrouw toen was zo een voorstander van borstvoeding dat ze me de lastige periodes door supporterde. En moeilijke periodes zijn er geweest (kloven, borstontsteking, spruw), maar het woog totaal niet op tegen het feit dat ik mijn kinderen zo lang zelf kon voeden door alleen wat mijn eigen lichaam gaf (zes maanden kon mijn kind zonder ander voedsel: wat een wonder!).
Ik geef mijn kind ook overal eten, maar het liefste toch op een rustig plekje zodat ik kan ontspannen.

Flesgevende mama's voelen zich snel aangevallen of gaan meteen in de aanval.
Een gesprek gaat soms zo. Mijn kind heeft honger dus ik breek een gesprek af om ergens een plekje te gaan zoeken en zeg dan.
'Ze heeft honger dus ik moet door. Ik geef nog borstvoeding.'
'O. Eh. Ik kon dat niet want ik had te weinig melk.'

Ik vind niet dat die mama's zich moeten verantwoorden omdat zij de fles geven. Ieder maakt zijn eigen keuzes om zijn eigen redenen.

Alleen vind ik wel dat er veel meer goede informatie zou moeten zijn tijdens zwangerschappen en dat mensen die zelf borstvoeding geven (zoals ik)moeten benadrukken dat het echt een heel 'normale en logische' manier van voeden is en als anderen daar een probleem mee hebben dat HUN probleem is.
Ook tijdens het borstvoeden zouden moeders altijd bij een persoon terecht moeten kunnen als het niet zo vlotjes gaat. Niet alleen per telefoon, maar een vrouw die eens langs gaat en wat bemoedigende woorden kan spreken als het niet (meer)lijkt te gaan.

Zelf geef ik nog altijd vol liefde borstvoeding aan onze kleine Fee die nu iets ouder is dan vijf maanden. En ik ben er wel trots op ja!



Bovenstaande foto is in 2007 met Niels. Borstvoeden in het park in de gemeente waar we nu wonen. Ik was toen 31. Niels was een paar weken oud.

Reacties

  1. Toen ik zw was van mijn meisje stond het al vast dat ik bv zou geven. Het lot besliste anders. Bij mijn andere zw stond het ook vast dat ik bv zou geven. Grote M heeft 9 maand gekregen( begon te bijten en was niet te stoppen) kleine M heeft 19 maand bv gekregen, moeilijke start ( hij lag op neonatologie en moest de productie op gang kolven. De moment dat ik bijna wilde opgeven had ik 1 druppelde gekolfd. Door het rsv-virus heeft hij 1 week geweigerd ) Nu bij baby M geef ik 2 jaar en 7 maand bv. Ja meneertje drinkt nog zeker 3-4 keer bv. Melk uit dozen drinkt hij niet ( is vies volgens hem) Bij hem had ik meer dan een jaar kloven echt open wonden, 1 borstontsteking Ben er ook wel fier op dat mijn kinderen mama-melk kregen / krijgen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mijn kids hebben ook allemaal mama melk gekregen, de een wat langer dan de ander, het kortste was bij de tweeling, 7 weken en Kjell het langste, zo'n 7,5 maand en t zou toen best ook nog wat langer gekund hebben ware het niet dat er 2 kleintjes besloten hadden een nestje te maken in men buik, maar ondanks alle kleine ongemakjes die erbij hoorden heb ik er echt van genoten. Een aanrader!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Zelf gaf ik mijn drie kinderen langdurig borstvoeding ( tussen negen maanden en een jaar) .
      Toch wil ik even een lans breken voor moeders die alles ( inclusief lactatiekundige en borstvoedingsgroepen) geprobeerd hebben en toch ( door allerlei omstandigheden) geen borstvoeding konden geven.
      Soms is er ( in tegenstelling tot wat mensen beweren) niet voldoende productie en zijn er andere ( medisch gerelateerde) problemen, waardoor borstvoeding echt niet lukt.
      Voor alle moeders die wel zelf kunnen voeden: prachtig, ga zo door!
      groetjes, Franca.

      Verwijderen
    2. Ik heb zelf ooit eens willen stoppen met borstvoeden omdat ik al veertien dagen helse pijnen leed door het borstvoeden . Zowel ik als ons Liesje hadden daar enorm last van. Dat kwam door spruw en had ook invloed op de productie, maar ik had ook bloedende kloven. Gelukkig is dit uiteindelijk in orde gekomen dankzij mijn vroedvrouw en heb ik daarna nog maanden kunnen voeden. Uiteraard zijn er mensen die echt niet kunnen voeden, maar er zijn ook veel vrouwen die het als excuus gebruiken. Want ik ken er wel heel veel die te weinig melk hadden. Zelf doe ik het tot acht maanden ongeveer, maar ik stop ermee omdat ik het zelf niet meer aangenaam vind en ik snak naar doorslapen. Ondertussen heb ik een paar lange artikels gelezen over lang voeden en voel ik mij zelf zelfs een beetje schuldig dat ik er uit gemak mee gestopt ben. (Ik ken ook een paar vrouwen die lang voeden: zelfs tot twee jaar). Toen ik zelf stopte had ik ook de neiging om mij daarvoor te verantwoorden tov die lang borstvoedende vriendinnen. Iedereen maakt zijn eigen keuzes, maar men zou er gewoon ook een beetje eerlijk over moeten zijn. Zelf wil ik ons Fee nu ook langer dan acht maanden voeden omdat dat biologische veel normaler is. Ik ga het proberen. We zullen zien hoe het loopt. Acht maanden vind ik nu te kort na het lezen van de artikels. Bij Fee wil ik zeker tot een jaar proberen, maar hopelijk nog langer.

      Groetjes en bedankt voor je eerlijke reactie

      Sandra

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)