Op een Dinsdag

ging ik na de gewoonlijke ochtendrituelen richting D. naar het oude huis.
Daar hadden we een afspraak met een makelaar. Ons huis is nu veertien dagen niet meer in de verkoop dus we hebben wat kunnen nadenken en babbelen.
Houden we het huis (en verhuren we het)of verkopen we het toch.
Het hart zegt: 'Houden!', maar het verstand zegt: 'Neen! Teveel kosten!'
Dus besloten we het nog maar eens zes maanden te bekijken en ondertussen te proberen te verkopen.
Niet dat we deze keer nog veel hoop hebben, maar we zien wel...

Daarna hadden man en ik weer even tijd om op den hoek een koffie te gaan drinken. Het fijne aan de stad om op de hoek een koffie te kunnen gaan drinken.
Dan ging ik nog even de stad in om kousen in te slaan. De Hema is één van mijn favoriete winkels. Tijdens de zomer hebben veel kousen zich uit de voeten gemaakt en zijn spoorloos verdwenen uit de schuiven. En niet alleen kousen, ook twee mutsen, een map(voor alle papieren) en iets voor de fiets.
Dus werd een voorraad ingeslagen. In de Hema kreeg ik nog welgemeende complimenten en dat doet een mens toch 'groeien'. Men hielp mezelf met inladen van de auto omdat ik mijn handen vol had met de maxi cosi.

's Middags maakte ik verse lasagne, deed opnieuw administratie (straatje zonder einde)en nog wat was.

De avond verliep nogal rumoerig. Af en toe kletterde het in mijn hoofd.
Maar man is vroeg thuis (kwart voor acht) dus mijn dag kan niet meer stuk ;-).
Fijn is dat we dezelfde dromen blijven hebben.
En dat hij mijn eten altijd lekker vindt. Dan blijft de liefde toch duren zeker.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)