Huren van de bank en de weg naar de vrijheid.

Toen ik op mijn 21ste naar de bank ging met mijn toenmalige man was het geen enkel probleem om een hypotheek aan te vragen voor de bouw van ons toekomstige huis.
We leenden het volledige bedrag (4,5 miljoen Belgische frank) en ons werd verteld dat dit eigenlijk een vorm van sparen was.
Veel vragen hadden we niet. Iedereen leende geld en we waren al blij dat de bank ons wou 'helpen'.



We konden nu al ons 'droomhuis' bouwen en erin wonen zonder het geld te hebben.
Wij vonden dit heel normaal , tekenden en het huis werd gebouwd.
Het huis was klaar in februari 1998. Toen was ik 22. Alles netjes betaald (door de bank).
Elke maand losten we 800 Euro af en dit op 25 jaar. Ongeveer 1/3de van ons gezamenlijk inkomen.

Tien jaar later werd dit huis verkocht om een ander en groter huis te kopen met mijn tweede man. Hij verkocht ook zijn huis. We ontvingen beiden veel geld voor onze beider huizen (die in waarde gestegen waren) en kochten een groot huis, maar een bouwval. De kostprijs van dit huis was 450.000 Euro. Teveel beseften we later (maar te laat).
Om het te kopen hadden we een extra hypotheek moeten aangaan van 150.000 Euro. Zo betaalden wij nu 1200 Euro per maand af voor het grote huis met veel kosten aan. Maar op kortere looptijd. 15 jaar. We dachten dat we een goede zaak gedaan hadden.
De bank vond het allemaal oké. Binnen twee dagen was duidelijk dat we het huis mochten kopen.

De eerste weken wist ik eigenlijk al dat het niets zou worden met dit huis en had ik al enorme spijt van de koop, maar Tim vond dat we het moesten proberen en we probeerden heel hard.
Al heeft het letterlijk ook bijna ons huwelijk gekost.
Uiteindelijk zou elke euro van ons spaargeld gaan naar een nieuwe keuken, nieuwe badkamer, nieuw dak, nieuwe elektriciteit, nieuwe vloeren, ....Allemaal met eigen geld.

Op een dag waren we dit kotsbeu. Eerlijk gezegd; IK.  Zes jaar in de werken leven. Het ging niet meer. Ook financieel was het een complete ramp.
We zette het huis te koop, maar we geraakten het nog niet kwijt aan de straatstenen en uiteindelijk zou het meer dan twee jaar te koop staan. Ondertussen vonden we het ideale huis voor ons. Groot en afgewerkt en in een ideale straat (zo is het na twee jaar nog steeds).

Opnieuw in de bank vertelde me ons dat het geen probleem was om het al te kopen en zo kwamen we aan een overbruggingskrediet dat we twee jaar lang zouden betalen.
We zagen dat eigenlijk niet zitten, maar de drang om te verhuizen was groot. We deden het !

Toen we bijna twee jaar lang een overbruggingskrediet betaalden bovenop de lopende hypotheek en alle huiskosten voor beide huizen betaalden begon het ons te dagen. We konden amper een euro sparen en het leek wel de wet van Murphy. Op financieel vlak ging er heel veel mis.
Tot overmaat van ramp moesten we ons huis met verlies verkopen (voor 385.000Euro)anders zou het openbaar verkocht worden (voor wellicht nog minder). Dat was pas een ramp geweest.
En moest dus opnieuw een hypotheek genomen worden. Deze keer van 60.000 Euro.

We hebben deze periode alleen maar overleefd omdat Tim heel veel geld verdiende in die periode.

Toen is het besef gekomen dat 'ons huis' niet echt van ons was.
En Tim had het gevoel dat hij enkel werkte voor bakstenen.

We huurden ons huis van de bank. Mochten er in wonen zolang we de huur (zie hypotheek)maar betaalden. Had Tim minder verdiend of het huis niet verkocht geraakt was hadden we geen huis meer gehad. We bleven met een serieuze kater zitten.

Je zou denken dat we onze les wel geleerd hadden nu, maar dat bleek niet zo. De man had een droom.

Toen de man toch nog een magazijn  wou kopen was ik diegene die enorme twijfels had, maar omdat hij altijd zo hard aan het werken was vond ik dat hij een magazijn verdiende.
Eindelijk zag de toekomst er een beetje rooskleuriger uit. Financieel ging het weer vele beter.
De bank gaf zonder problemen opnieuw toestemming voor een hypotheek. 120.000 euro op 20 jaar.
Uiteindelijk ging de koop van dat magazijn niet door en moesten we 2000 Euro 'boete' betalen aan de bank omdat de hypotheek niet doorging ook al was het niet onze fout dat die koop niet doorging.
Het magazijn werd gekocht door Waterwegen en Zeekanalen door het voorkooprecht.

Toen kwam onze grote klik.
Het voelde slecht dat we in totaal vijf hypotheken afbetaalden.
En dat de bank ons bestrafte omdat een hypotheek niet doorging ondanks het feit dat we al die jaren netjes de hypotheken betaalden.

We hebben nu vijf kleine hypotheken met verschillende looptijden. Zo moeten we nu voor twee hypotheken nog zeven jaar afbetalen (onze eerste hypotheken), voor één nog negen jaar en voor nog twee zeventien jaar (door de verliesverkoop).
In totaal hebben we een schuld opgebouwd van ongeveer 235000 Euro. Dat is ongeveer de helft van wat ons huis nu waard is.
We voelden ons compleet gevangen.
Raar dat dat besef maar eindelijk goed doordrong na 19 jaar !!
Plots beseften we meer dan ooit dat we eigenlijk slecht bezig waren en dat er dringend iets moest veranderen.

En zo werd er op een dag door mij een groot financieel plan opgemaakt. Heel ambitieus.
Maar in 2021 zouden we volledig hypotheek vrij moeten zijn. Onrealistisch? Dat zal de toekomst uitwijzen.

Onze hypotheken lieten we al herfinancieren. Dat heeft zes maanden geduurd eer alles in orde was. De bank stond er niet om te springen.

De papieren voor een gedeeltelijke aflossing van de hypotheek zijn eindelijk opgemaakt door de bank, onze handtekeningen gezet. Deze maand zal er 5000 Euro afgelost worden op de kleinste, maar langste hypotheek. Dan wordt 24000 Euro schuld verminderd naar 19000 euro schuld.
Onze bankier heeft het ons proberen afraden trouwens :-). En wou ons ook meteen een lening geven  om onze belastingen te betalen (dit jaar 48000 euro), maar dat geld hebben we gespaard. En ook al gaan de spaarcenten er zo flink vandoor.

Het is de eerste stap voor ons naar de vrijheid. De stap naar een eigen huis want nu huren we nog steeds.
En dat is mij tegenwoordig meer waard dan een nieuwe auto, een verre reis, een tuin aangelegd door een aannemer, enzovoorts.
De afgelopen maanden ben ik als een gek aan het sparen gegaan. Zelfs de manicure moest er aan geloven.
Natuurlijk spaarden wij al. Voor de belastingbrief of voor een verre reis.
Maar nu wordt er nog eens apart gespaard voor de hypotheek.
Wij hebben wel heel wisselende inkomsten omdat Tim zelfstandige is. Dat scheelt hem soms wel 8000 Euro per maand.
Dus het is wat geschipper en veel rekenen.
Maar toen ik vandaag die eerste overboekingen deed voelde ik me heel trots.
Het voelde heel goed omdat het ook echt opbrengt. De maandlasten gaan verlagen, ons huis wordt weer iets meer van onzelf, ...

Hoe wij aan die 5000 euro komen. Simpel. Niet meer op vakantie gaan met de bende scheelt een hoop, en kleine luxe laten zoals de manicure (om de 3 weken 35 Euro), minder naar de kapper en uit eten gaan doen we al helemaal niet zo vaak meer (vroeger bijna elke week weleens), joggings en speelkledij koop ik bij Zeeman en Wibra, minder kledij ook gewoon, veel meer witte producten (huismerken)en helaas ook minder BIO, mijn auto oprijden (hij is nu bijna 10 jaar met 188000 kilometers op de teller), ...Ga zo maar door. En vooral ook: altijd nadenken ! Voor ik een euro uitgeef denk ik niet 2 of 3 keer na, maar 10 keer.

Dat het zover gekomen is zat er uiteraard ook al een tijdje aan te komen. Alleen hadden wij wat tegenslag nodig om het te beseffen. Als je een paar keer tienduizenden euro's in het niets ziet verdwijnen  en beseft dat je als gezin veel geluk hebt gehad dat je dat overleefd hebt financieel (maar ook ons huwelijk heeft het gered) weet je gewoon dat je 'iets' moet veranderen.
Het is niet zo dat we honger hebben gehad gelukkig of armoede, maar het had wel gekund. Er was altijd net genoeg over voor die heerlijke vakantie of om naar de manicure te gaan of die mooie jas te kopen. Dat kwam echt enkel door het harde werken van Tim.

Ik weet zeker dat er nu een andere tijd voor ons aanbreekt.

En ik raad het iedereen aan!



Reacties

  1. die cijfers doen me duizelen maar je kan dit ook niet vergelijken met iemand gelijk wij die met 2 werken 1 fulltime 1 4/5 .1 mentaal gehandicapte zoon van 18 die in de week in een mpi woont .Ook wij betalen een huis af en dit nog heeeeel lang maar wij hebben niet de luxe dit te kunnen vervroegen daar wij gewoonverdieners zijn . En ook wij moeten elke maand denken van oeps hier ga ik ff mee wachten om dit te kopen.Of deze maand geen nieuwe boeken .enz enz ... Maar we zijn gelukkig en dit is het gene die uiteindelijk aan het einde van rit telt .
    Geld maakt niet gelukkig zeggen ze wel eens maar het is toch verdorie veel gemakkelijker als je maar van de hoop te pakken hebt zulle.
    Enfin er zullen hier wel nooit meer dan 5 cijfers op de spaarrekening staan (daar verdienen we echt te weinig voor )maar we zijn wel heel gelukkig

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Gelukkig zijn is inderdaad het allerbelangrijkste. Dat weet ik natuurlijk ook wel.
      Maar iedereen houdt graag nog een beetje over aan het einde van de maand om iets extra's te hebben.
      De cijfers zijn van een kleine zelfstandige. Van de 8000 Euro per maand bijvoorbeeld die hier binnenkomt gaat 4000 Euro naar de belastingen en 1500 euro naar de sociale kas. Dan houden we dus nog 2500 euro over die maand voor al de rest (hypotheek, huis en autolasten, goederen in verband met de zaak betalen, verzekeringen, ...). Gelukkig krijgen we kindergeld waar ik de voeding en kledij hier thuis van betaal. Als men ooit het kindergeld verminderd zal ik opnieuw moeten gaan werken :-).
      Op onze spaarboek staat momenteel een bedrag van 5 cijfers, maar op 20 april is dat er één van 4 cijfers. En dan moeten we weer sparen, sparen, sparen.

      Verwijderen
  2. ja en zo spaart een mens zijn hele leven hé .Maar weet je ik lees dat jullie ook wel gelukkig zijn en da's het voornaamste .Ik heb ontzettend bewondering voor mensen met zo een groot gezin maar toch denk ik liever zij dan ik :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. O. Maar ik hoef geen bewondering hoor ;-). Want het is niet zo speciaal. Ze zijn er gekomen net als in een kleiner gezin en nu doe ik gewoon mijn best elke dag. Soms gaat dat vlotjes, maar het is ook al anders gegaan. En ik weet zeker dat sommige mensen echt niet sparen. Die lenen voor alles. Zelfs voor een TV. Door nu op van alles te besparen kunnen we meer sparen. Zo vieren wij geen communie of lentefeest. Ze krijgen dan wel een nieuwe fiets, maar het geld dat ik uitspaar (sommige feesten kosten de mens wel 2000 euro denk ik)zullen we nu ook besteden aan aflossen. Je kan trouwens ook kleine beetjes aflossen. Al was het maar 2000 euro op een jaar. Dat zijn dan misschien 2 termijnen dat je al minder moet betalen. Ook kleine beetjes helpen vooruit. Bij ons zijn het grote bedragen, maar we hebben ook nog een enorm bedrag af te lossen.
      En ik ben verder heel tevreden met mijn leven. Zeker en vast. We hebben het heel goed!

      Verwijderen
  3. Aflossen maakt voor ons niks uit, we worden er eerder slechter van. En mocht mijn man iets overkomen, dat hoop je natuurlijk nooit, sta ik op straat, ik heb dan bijna geen inkomen omdat ik nog geen 67 ben en nog geen pensioen heb. Met spaargeld kan ik die jaren nog wel overbruggen. Hier blijven wonen zal dan ook niet gaan maarcdan kan je nog wel in alle rust het huis verkopen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Situaties, ook financieel, is voor iedereen anders. Je kan en mag nooit voor iemand anders de rekening maken en dat doe ik ook nooit. Voor ons is dat aflossen het beste omdat ik Tim dit harde werken ook geen tien jaar meer zie doen. En dan zouden we het nadien met minder geld kunnen doen ook. Ons huis zou in zekere zin ook ons pensioen zijn al wil ik daar nog helemaal niet aan denken.

      Verwijderen
  4. Inderdaad, voor iedereen is het weer anders. Wij stopten wel eerder met werken en hebben een goed leven en zijn gelukkig met wat we hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

Een wafelijzer van 42 jaar oud, Sunburst en aparte tijd voor de kindjes

Campinglife

Kleine meisjes worden groot ...(en dat op een flopdag)